Skip to main content

An Experience with Nature – II

Another adventure with Rain and Thunderstorm at the mountain

I knew our adventure was going to be toughest in the coming days. Next morning we moved towards our second destination Thimbu. The weather was gloomy. We started our journey in four groups. As I was very slow on first day, our Team Leader said the other members to be with me all the time. Because our trek was going to be tough this time and the weather was also not very suitable for us.
I started my journey with Hiranmayee and senior member Ms. Bhumika. Altogether we enjoyed the beautiful landscape of the mountain jungle on our way. After lunch time, it started raining. After some time, thunder storm also started at the mountain. We were told to walk fast to avoid the thunderstorm. Because of the rain, our trek had become very slippery. I found it a tough job to walk fast on the stiff and slippery trek along with my heavy Rucksack on my back. This time our Team Leader was himself with me along with senior member Ms. Bhumika and Rupak.
I couldn’t walk properly on the trek and my friends were encouraging me to move forward. We saw the whole mountain was covering slowly with the grey clouds. It looked tremendous, that we all were walking through the grey clouds. For a moment, I forgot that we could be struck in the thunderstorm if we would stay there for a single minute. I enjoyed the scene; the clouds were coming towards us at the high altitude. Then my friend Rupak reminded me to keep walking. Otherwise we could face some dangerous situation as still we were far away from our destination. But because of the thunderstorm, I felt cold. My feet couldn’t move anymore… I felt so sleepy. All were worried about me. I was given dry fruits so that I could have stamina to walk.
Two team members were coming towards us for help and finally we could reach our camp Thimbu IB. I was offered hot tea immediately to be normal. My friend Late Amar brought me to Bokhari (a traditional fireplace in Arunachal Pradesh) to make me more comfortable.
Because of the heavy rain and thunderstorm we had to stay next day at Thimbu. Our next destination was Mago, the last Indian village on our route……

to be continued...





Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

I have seen in some news channels of Assam that Assamese People (of all religion) have raised voice against "illegal Bangladeshi" once again. During 1979 Assam Movement I was a small kid. I couldn't understand why those people came to the road with the slogan "Foreigners Go Back". Even couldn't understand who were Foreigners, couldn't understand why Indian Police and CRPF killed lots of Assamese Youths. Why my father had to go to jail agian and again. With an innocent thought I just imagined that those Khaki Dressed up men were not too good for us. But when I was able to understand these questions, there was a Government of Popular Regional Political Party in my state. But still there was a big question about those valuable young lives  whom we had lost in Assam Movement! Was it neccessary to lose those lives? Why the Popular Govt of Assam couldn't give value of those lives? People of Assam realised that their popular leaders were totally faile...
Post a Comment
Read more
নিৰুদ্দেশ সেন্দুৰ! সোনোৱালী দীঘল একোচা চুলি। গাৰ ৰং সেন্দুৰ বৰনীয়া। দুহাতত নৱবিৱাহিতাৰ চিহ্ন ছুড়া(পাঞ্জাৱী সম্প্ৰদায়ৰ ৱিবাহ প্ৰতীক)। কিন্তু ম্লান পৰি যোৱা দুচকুত শূণ্য চাৱনি। ছোৱালীজনীৰ নাম নাজানিচিলো। কিন্তু তাইৰ ৰূপে মোক আৰ্কষিত কৰিছিল। সন্ধীয়া যেতিয়া তাই  অফিচৰ পৰা ওভতিছিল, মই প্ৰায়েই তাইক চাবলৈ নামি গৈছিলো আমাৰ হোষ্টেলৰ বাগিচাখনলৈ। তাইক চকুৰ পলক নেপেলোৱাকৈয়ে লক্ষ্য কৰিছিলো। হোষ্টেলৰ গেটৰ ভিতৰত তাই কালৈকো নাচাইছিল। মোৰ দিল্লীৰ ৱৰ্কিং ৱ'মেন হোষ্টেলৰ আন এক অভিগ্যতা! প্ৰথম প্ৰথম ছোৱালীজনীক দেখি মই এক আৰ্কষন অনুভৱ কৰিছিলো। পাছলৈ মোৰ কৌতুহল হৈছিল তাইৰ বিষয়ে জানিবলৈ। আমাৰ হোষ্টেলটোত আছিল দুই শতাধিক কৰ্মৰতা মহিলা। গতিকে হোষ্টেলৰ সকলোকে চিনি পোৱাটো অসম্ভৱ আছিল। মোৰ তিনি বছৰীয়া হোষ্টেলত থকা সময়চোৱাত মই বহুতকে কেৱল চকুৰেহে চিনি পাইছিলো । নাম ধাম একোকে নাজানিছিলো। মোৰ ৰুম আছিল প্ৰথম মহলাত। খা-খৱৰ লৈ জানিলো সোনবৰনীয়া ছোৱালীজনী নতুনকৈ আহিছে তৃতীয় মহলালৈ। মই এগৰাকী চিনাকিক সুধিলো তৃতীয় মহলাত তাইৰ কোনোবা চিনাকি আছে নেকি? তাই ক'লে "আছে এজনী" মই সুধিলো এজনী ধুনিয়া পাঞ্জা...
Post a Comment
Read more
ক্ষন্তেকীয়া! চন ১৯৯৯ , শীতৰ এটা সেমেকা নিশা। মই গুৱাহাটীৰ মাজমজিয়াত অৱস্থিত ডাউন টাউন হস্পিটেলত ৰিচিপশ্চনিষ্ট হিচাবে কৰ্মৰত আছিলো। সেই সময়ত ডাউন টাউনত ৰিচিপশ্চনৰ তিনিটা ব্লক আছিল। মেইন বিল্ডং, এনেক্স ১ আৰু এনেক্স ২। এনেক্স ২ টো আছিল তাৎক্ষনিক চিকিৎসা সেৱাৰ। আমাৰ ডিউটি আছিল নিশা ৮ বজালৈ। সেইনিশা মোৰ ডিউটি পৰিছিল মেইন বিল্ডিঙত। তাৎক্ষনিক সেৱাৰ ব্লকত নিশা কাম প্ৰায় নাথাকেই। কিবা তাৎক্ষনিক কেচ আহিলে ইনচাৰ্জে আমাৰে এজনিক পঠিয়াই দিছিল এনেক্স২ লৈ। নিশা প্ৰায় ৮ বাজো বাজো। আমিও কাউন্টাৰ বন্ধ কৰি কেশ্চিয়াৰক দিনটোৰ সবিশেষ তথ্য গটাই দিবলৈ যা-যোগাৰ কৰিছিলো । দিনটোৰ নথিপত্ৰবোৰ ফাইলত ভৰাই আছিলো মই। এনেতে ইনচাৰ্জে মোক ক'লেহি "মালবিকা, এটা ইমাৰ্জেন্সি কেচ আহিছে এনেক্স ২ত। তুমি গৈ এন্ট্ৰিটো কৰি আহা। অলপ সোনকাল কৰিবা। ৮ বাজিলেই।" মই এনেক্স২ ত গৈ ক'ম্পিউটাৰটো অ'ন কৰিলো। বাহিৰত দেখিলো মানুহৰ হোৱা দোৱা। পেচেন্টক ইতিমধ্যে ভিতৰলৈ লৈ যোৱা হৈছিল। কেচটোনো কি মই নাজানিছিলো। মোৰ কাম আছিল পেচেন্টৰ নাম এন্ট্ৰি কৰি চিষ্টেমত আপডেট কৰাহে। মোৰ কাউন্টাৰৰ সমুখত মধ্য বয়সীয়া এগৰাকি মহিলাই ক...
Post a Comment
Read more